ترجمه اشعار كلاسيك «ابوالعلاء معري» براي نخستين بار به زبان فارسي در آينده‌اي نزديك منتشر خواهد شد.

موسي اسوار، نويسنده و مترجم  در خصوص تازه‌ترين اثر در دست نگارش خود، اظهار داشت: اكثر اشعاري كه تاكنون از بنده منتشر شده در غالب شعر نو بوده اما اثر جديدي كه ترجمه آن را در دست دارم، اشعار كلاسيك است.
وي اضافه كرد: اشعار كلاسيك كتاب بنده به اشعار يكي از بزرگان انديشه و ادبيات «ابوالعلاء معري» معروف به فيلسوف معره كه فيلسوفي نابينا بوده، مربوط مي‌شود.

اسوار گفت: انديشه‌هاي «ابوالعلاء معري» بسيار جاي تأمل دارد چرا كه او يكي از آبشخورها و مشرب فكري خيام بوده است، همچنين تاكنون شعرهاي او به زبان فارسي ترجمه نشده است.
وي افزود: از اين فيلسوف معره يك رساله به نثر با نام «رساله آمرزش» توسط "عبدالمحمد آيتي " ترجمه شده است اما تاكنون هيچ نويسنده و شاعري به ترجمه و چاپ شعرهاي او نپرداخته است.
اين مترجم گفت: در اين اثر به‌گزيني از مجموعه شعرهاي «ابوالعلاء معري» تهيه كرده كه هم از لحاظ ادبي ارزشمند باشد و هم بيانگر ديدگاه‌هاي گوناگون انديشه‌هاي او است.

ابوالعَلاء مَعَرّي (أبو العلاء المعري) و يا (ابوالعلي معري با نام كامل أحمدبن‌عبدالله‌بن‌سليمان القضاعي التنوخي المعري)، شاعر و فيلسوف شك‌گراي عرب، در روز جمعه 27 ربيع الاول سال 363 هجري (973 ميلادي) در شهر معره نعمان در اطراف شهر حلب در سوريه به دنيا آمد و در سال 449 هجري (1058 ميلادي) در همين شهر درگذشت. وي به رهين المحبسين ملقب بود و در سن چهارسالگي مبتلا به بيماري جدري شد و در اثر اين بيماري نابينا شد. معري در يازده سالگي سرودن شعر را آغاز كرد.

گروهي از پژوهش گراني كه به بررسي مطالب فلسفي مي‌پردازند، بر اين باورند كه ابوالعلا مردي شكاك و حيرت زده و نقيض گو بوده است. آنان پندارهاي خود را با تك بيتي هايي كه از لزوميات ابوالعلا تلخيص كرده اند دست مايه قرار مي دهند.
وي معروفترين و بزرگترين شخصيت ادب عرب است كه دوست و دشمن بسيار دارد. براي نمونه دكتر علي شريعتي در بيشتر كتابهايش از ابوالعلا ياد كرده و نام او به زشتي مي‌برد. (البته گويا دكتر شريعتي از ابوالعلا فقط همان سخن معروف را شنيده كه مي‌گويد: مردم دنيا دو دسته‌اند : دينداران كه خرد ندارند و خردمندان كه دين ندارند. ) ناصر خسرو نيز هنگام سفر به مصر از شهر معره‌النعمان مي‌گذرد و يادكردي بس نيكو اما نادرست از ابوالعلاء اراته مي‌دهد.

«الأيك و الغصون»، «تاج الحرة»، «عبث الوليد»، «رسالة الغفران»، «ديوان سقط الزند»، «رسالة الصاهل و الشاحج»، «رسالة الملائكة»، «رسالة الهناء»، «رسالة الفصول و الغايات» و «معجزة احمد» از آثار وي است.