خبرگزاري فارس: از جمله زندان‌هاي سري مخوف عراق بايد از دو زندان اشرف در منطقه الخضراء بغداد و زندان الكرخ ياد كرد كه اكثر زندانيان زندان اخير را نوجوانان عراقي تشكيل مي‌دادند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بسیج طلاب به نقل از پايگاه اطلاع رساني المسلم عراق، منطقه "الخضراء " براي كساني كه از اهالي منطقه يا بغداد و بطوركلي عراق نباشند، تداعي كننده يك شهرك امن در مركز بغداد پايتخت عراق است كه به شدت از آن محاظفت مي شود.
* منطقه الخضراء محل تمركز سفارتخانه‌هاي آمريكا و انگليس و ديگر دواير حساس و مهم عراق
الخضراء منطقه‌اي به مساحت 10 كيلومتر مربع را دربرمي‌گيرد و نامش با شكل‌گيري دولت‌هاي پس از اشغال در سال 2003 بيش از گذشته برسر زبان‌ها افتاد؛ از اين جهت كه در اين منطقه ساختمان سفارتخانه‌هاي آمريكا و انگليس و ديگر دواير حساس و مهم عراق پس از اشغال نيز قرار دارد.
* زندان اشرف
اما بسياري نمي‌دانند، در اين منطقه و در چند كيلومتري مقر دولت عراق زنداني سري به نام "زندان اشرف " وجود دارد كه فجايع مرتكب شده در آن به حدي وحشيانه بود كه دولت عراق را وادار به بستن آن كرد.
زندان اشرف در پادگان اشرف و داخل منطقه الخضراء، در نزديكي گروهان 56 يا گروهان بغداد و در كنار ساختمان‌هاي مرتبط با دايره مبارزه با تروريسم قرار دارد و در آن 170 زنداني نگهداري مي‌شدند، بي‌آنكه هيچ نظارتي از سوي دولت عراق بر نحوه نگهداري از زندانيان و شيوه‌هاي رفتاري با آنها وجود داشته باشد.
* زندانيان اشرف؛ زندانيان فراموش شده
گزارش ارائه شده توسط سازمان بين المللي دفاع از حقوق بشر بر اين نكته تاكيد مي‌كند كه زندانياني كه در زندان اشرف نگهداشته مي‌شدند، هيچ‌گاه اجازه گرفتن وكيل يا ملاقات با خانواده‌ها و بستگان خود را نداشته و به نوعي زندانيان فراموش شده بودند.
اين گزارش در ادامه مي‌افزايد: سالن‌هاي زندان بيشتر شبيه اسطبل است و اصلا براي استفاده آدمي مناسب نيستند و زندانيان هميشه در حالتي از ترس و وحشت بسرمي‌برند كه دليل آن شكنجه‌ها و آزار اذيت‌هاي مستمر و مداومي است كه عليه آنها اعمال مي‌شد.
* ممانعت زندانيان از بيان شكنجه‌ها
گزارش سازمان بين الملل دفاع از حقوق بشر تاكيد مي‌كند: هنگام مصاحبه و گفتگو با زندانيان زندان اشرف هيچ‌كدام از آنها حاضر به سخن گفتن نبودند، بويژه هنگامي كه از نحوه شكنجه از آنها سوال مي‌شد، تمام بدن آنها هول و هراس برمي‌داشت و به راحتي مي‌شد، آثار ترس و وحشت را در چهره آنها خواند.
در بخش ديگري از اين گزارش آمده است: با وجودي كه بسياري از زندانيان زندان اشرف سال‌ها در اين زندان نگهداري مي‌شدند، اما هيچ‌گاه پرونده‌هاي آنها براي رسيدگي به مراجع ذيصلاح ارسال نشده بود.
* زندان الكرخ
اين زندان نيز يكي ديگر از زندان‌هاي سري آمريكا در عراق بود كه در سال 2004 ساخته شد و با اين كه ظرفيت نگهداري حداكثر 250 زنداني را دارد، اما در آن 315 زنداني نگهداري مي‌شدند و نكته جالب اين كه اكثر زندانيان زندان الكرخ را نوجوانان عراقي تشكيل مي‌دادند.
* نگهداري صدها نوجوان عراقي در زندان الكرخ
صدها نوجوان كه سن آنها فراتر از 17 سال نبود، در شريطي بسيار وحشتناك و سخت در زندان الكرخ نگهداري مي‌شدند و نوجواناني كه بعدها از اين زندان آزاد شدند، تعريف مي‌كنند كه در گرماي بسيار شديد تابستان عراق آنها از كمترين امكانات بهداشتي محروم بودند و همين باعث مي‌شد تا بسياري از آنان در معرض بيماري‌هاي پوستي و صعب العلاج قرار گيرند و اين جداي از رفتارهاي غيرانساني و سوء استفاده‌هاي جنسي بود كه توسط زندانبانان انجام مي‌شد.
* عمر علي نوجوان 16 ساله مبتلا به بيماري پوستي
"عمر علي " نوجوان 16 ساله‌اي كه در اين زندان بسرمي‌برد، و هم اكنون مبتلا بيماري‌هاي شديد صعب العلاج پوستي است، مي‌گويد: من و هم‌بندهايم به اين بيماي مبتلا شديم، چون هميشه در رختخوابي مي‌خوابيديم كه از عرق بدنمان هميشه مرطوب و خيس بود.
* دو ساعت برق در روز در گرماي 48 درجه سانتيگراد
عمر علي درباره شرايط زندان مي‌گويد: زندانيان فقط دو ساعت در روز برق داشتند و ما اطمينان داشتيم كه زندانبانان سوخت ژنراتورهاي برق را در بازار سياه مي‌فروختند، اين درحالي است كه درجه حرارت در تابستان‌ها در منطقه الكرخ به 48 درجه سانتيگراد مي‌رسد.
* يك دستگاه حمام براي هر 75 زنداني
وي درباره وضعيت بهداشت زندان مي‌گويد: براي هر 75 زنداني يك دستگاه حمام وجود داشت و هر زنداني اجازه داشت هر سه روز يكبار حمام كند. زندانيان در 4 سالن نگهداري مي‌شدند كه مساحت هر سالن بين 5 تا 10 متر بود و در آن تخت‌هاي دو طبقه گذاشته شده بود.
* عدم ممانعت از اعمال هرگونه آزار و شكنجه
عمر مي‌گويد: شب هنگام مسئولان زندان چند نوجوان را با خود مي بردند و او را مورد انواع و اقسام آزارها و شنكنجه‌ها قرار مي‌داند، از ضرب و شتم گرفته تا تعدي به نوجوانان.
* گفتگو با خانواده در برابر پول يا آزار جنسي
او تاكيد مي‌كند: زندانبانان نوجوانان را تحت فشار قرار مي‌دادند، در برابر هر دقيقه مكالمه تلفني با خانواده‌هاشان به آنها 10 تا 20 دلار پرداخت كنند و از آنجا كه بسياري از اين نوجوانان چنين ملبغي را نداشتند، زندانبانان در برابر تماس‌هاي تلفني از آنها مي‌خواستند كه به آنان اجازه تعدي و سوء استفاده جنسي را بدهند.
عمر در سال 2004 درحالي كه 13 سال بيشتر نداشت، به دلايلي نامعلوم و به اين جهت كه منتسب به طايفه‌اي خاص بود، ربوده وزنداني شد، چند ماه بعد برادرش (14 ساله) و سپس پدرش نيز نيز بازداشت.
دیدگاه ها