آرزوی حس حضور امام زمان (عج) در زندگی ، حس عجیبی است که زندگی را سراسر نور می‌کند، و قلب عاشقان را به تپش وا می‌دارد. این حس حضور نشاط و شور و شعف را در رگ های زندگی جاری می کند و لحظه لحظه خود را در سایه سار توجهات او می‌بیند.

سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری حوزه سه راهکار برای ایجاد حس حضور یوسف زهرا(س) تقدیم  می‌نماید.

*چه کنیم که وجود امام زمان‌(عج) را در زندگی خود حس کنیم؟

خوشا به حال كسي كه چنين دغدغه اي دارد و آرزوي او اين است كه امام زمان را در زندگي خود حس كند و پيوسته خود را در محضر او بداند. روشن است كه اگر آدمي به چنين نعمت بزرگي دست يابد، معناي

واقعي زندگي را خواهد چشيد و هويت حقيقي خود را خواهد يافت، اما براي رسيدن به اين نقطه نوراني بايد كارهايي را انجام داد:

1 . لازم است آگاهي و شناخت ما از حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف كه امام و حجت خداست، عميق تر گردد. بسياري گمان مي كنند كه غيبت حضرت به معناي نبودن ايشان در اين عالم است، حال آن كه

غيبت او به معناي نهان زيستي اوست، وگرنه ایشان در همين زمين ما زندگي مي كنند.

اگر امام را آن گونه كه بايد بشناسيم، خواهيم دانست كه او به زمان و مكان محدود نيست، بلكه به اذن الهي، زمان ها و مكان ها در اختيار اوست؛ پس در شرق و غرب عالم، پيوسته تحت تصرف او و زير نظر مبارك آن حضرت است. اگر او را واسطه فيض خدا و سبب همه نعمت هاي الهي بدانيم، در مي يابيم كه نه تنها ما و خاندان ما، كه همه عالم به بركت وجود او زنده اند و روزي مي خورند. پس حضور حضرتش در كنار هر نعمت كوچك و بزرگ مادي و معنوي و در دفع هر بلاي فردي و اجتماعي قابل لمس و مشاهده خواهد بود.

اگر او را باب خدا و يگانه راه نجات بدانيم، در هر مشكل مادي و معنوي، و فردي و اجتماعي، او را واسطه درگاه حضرت حق قرار مي دهيم و بدين گونه، پيوسته زير خيمه لطف او قرار مي گيريم و وجود پرجودش را با همه وجود لمس مي كنيم. از اين دست معرفت ها و آگاهي ها بسيار است كه درك حضور حضرت او را نزديك و نزديك تر مي كند تا ما را كنار او و در چشم انداز نگاه پر مهر او مي نشاند.

2 . بايد تلاش كرد كه ياد و نام او پيوسته در زندگي ما جريان يابد. هم در خانه، كارخانه، دانشگاه، ورزشگاه، خيابان و هر نقطه و در هر حالي كه هستيم، با ياد او و حال و هواي به سر بريم و آن معرفت كه پيش از اين گفته شد، مي تواند ما را به اين حال نيكو برساند؛

محافل خود را با ياد او شروع كنيم و به پايان برسانيم. براي سلامت حضرتش پيوسته صدقه دهيم، به نيابت از او اعمال نيك به جا آوريم، در شب و روز با او تجديد عهد كنيم و به ساحت مقدسش درود و سلام بفرستيم و هر روز، ساعتي با او نجوا كنيم و به مكان هاي منتسب به او مثل جمكران رغبت نشان دهيم و...؛

3 . ظهور او را صدر نيازهاي خود بدانيم؛ همه آرزوهاي خود را در آمدن او ببينيم و فراق او براي ما از هر غصه ديگري بزرگ تر و جدي تر باشد. مبادا به غيبت و نديدنش خو بگيريم و به دوري از حكومت عدالت گسترش عادت كنيم يا ظهور او را دور بشماريم، بلكه پيوسته بينديشيم و بر اين باور باشيم كه همين روز كه در آن هستيم، مي تواند روز ظهور باشد و هيچ چيز نمي تواند مانع ظهور اراده الهي شود.

در اين صورت، وظيفه مهم ما اين است كه خود را براي ظهورش آماده سازيم و كاري نكنيم كه ظهورش نزديك تر شود و چنان باشيم كه حضرتش براي ما اهميت قائل شود و بكوشيم كه در توفان نامردي هاي نامردان و بي مهري نامهربانان، مايه روشني چشم او باشيم و در اين مسير، ديگران را هم دعوت كنيم و پيوسته بكوشيم كه فرد ديگري به ياران و همراهان او بيفزاييم.

... و هر چه از اين دست كارها و انديشه ها، بيشتر داشته باشيم، وجود او را در زندگي خود بيشتر حس خواهيم كرد و البته لطف او كارسازتر از همه اين راه ها و رفتارهاست .

پرسش ها و پاسخ های مهدویت