چند وقتی است که بحث تحریم نفت ایران در برخی محافل غربی ها به شدت مطرح شده و از سوی رسانه‌های غربی دائما مورد برررسی و تحلیل قرار می گیرد. به نوعی که این روزها این موضوع، خبر اصلی و تیتر اصلی بسیاری از خبرگزاریها و مطبوعات غربی دراین باره می باشد.
این موضوع در حالی رخ داده که سیاستمداران غربی هم به شدت روی این مساله مانور داده‌اند و دائما این مساله را تکرار می کنند که با اجرای تحریم نفت ایران، دولت جمهوری اسلامی ایران با مشکلات زیادی رو به رو می شود.
در این میان نکته ای که بسیاری از کارشناسان برآن تاکید کرده‌اند این مطلب است  که آیا این تحریم به طور کلی پتانیسل اجرایی دارد یا خیر؟
برای پاسخ دادن به این سوال باید توجه کرد که تاکنون فشار آمریکا بر بسیاری از کشورهای خریدار نفت ایران حاصلی در بر نداشته و هنوز هیچ کدام وارد عملیاتی کردن آن نشده‌اند. حتی برخی  کشورهای اروپایی که به شدت تحریم نفت ایران را مورد تایید قرار داده بودند و دائما بر این مساله که به زودی نفت ایران را تحریم خواهند کرد تاکید می کردند، در تازه ترین اظهار نظر خود در این باره تردیدهای فراوانی را وارد دانسته که به احتمال زیاد، مساله تحریم را منتنفی می‌کند. از سوی دیگر نخست وزیر ژاپن، در جدیدترین اظهار نظر خود برخلاف اظهارات پیشین وزیر دارائیش، از تحریم نفت ایران فاصله گرفته است. به نوعی که به گفته وي، دولت ژاپن هنوز در باره تحریم نفت ایران تصمیم نگرفته ولازم است كه همۀ جوانب و پیامدهای بازرگانی و اقتصادی چنین اقدامی باید به دقت بررسی شود.
اين در حالي است كه روز گذشته وزیر دارائی ژاپن، پس از دیدار با همتای آمریکایی خود اعلام کرده بود: ژاپن خرید نفت از ایران را کاهش می دهد.
اما نخست وزیر ژاپن روز جمعه گفت: وزیر دارایی، نظرات شخصی خود را بیان کرده و دولت هنوز در این باره تصمیمی اتخاذ نکرده است!
از سوی دیگر چین و روسیه هم از همان روزهای ابتدایی بحث تحریم ایران، به شدت مخالفت خود را در این باره اعلام کرده بودند که این موضوع نشان از شکست پروژه تحریم نفت ایران دارد.
اما در این میان باید به این موضوع توجه کرد که دولت آمریکا این بار هم برای اتخاذ تصمیم در این مورد به بسیاری از نکات مهم توجه نکرده است، نکاتی که بدون شک پروژه‌های بعدی آمریکا در مورد منزوی کردن ایران را با شکست روبه رو خواهد کرد.
به واقع کشورهایی که آمریکا آنها را برای تحریم نفت ایران تحت فشار قرار داده است علاوه بر نفت مبادلات فراوان دیگری با ایران دارند که همین موضوع احتمال شکست پروژه های تحریمی آمریکا علیه ایران را بیشتر و بیشتر می‌کند.
این مساله در حالی صورت پذیرفته  که چشم انداز مبادلات ایران  با ژاپن رقمی بالغ بر ۱۷میلیارد دلار است که این رقم خبر از  ارتباط اقتصادی فوق العاده قوی دو کشور می دهد، از سوی دیگر رقم مبادلات ایران وکره جنوبی چیزی در حدود ۱۲ میلیارد دلار می باشد که این رقم هم نشان از شکست پروژه تحریم ایران دارد.
تمام این آمار وارقام در حالی است که بسیاری از کشو رهای اروپایی هم ار لحاظ نفتی و تجاری به شدت به ایران و بازار ایران وابسته هستند. به طوری که به عنوان نمونه صادرات فرانسه به ایران در سال 2010 (از ژانویه تا آگوست) نسبت به مدت مشابه سال قبل 177 میلیون دلار افزایش داشته است.
در این میان در مورد میزان ارتباطات ومبادلات با دیگر کشورهای اروپایی هم آمار قابل توجهی وجود دارد. به گونه ای که به نقل از يورو استات، آلمان به عنوان بزرگترين شريك تجاري ايران در ميان اعضاي اتحاديه اروپا در پنج ماه نخست 2009 شناخته شده است.
كل مبادلات تجاري دو كشور در اين مدت 1.436 ميليارد يورو اعلام شده است. واردات آلمان از ايران در پنج ماه نخست 2009 بالغ بر 108 ميليون يورو و صادرات كالا توسط اين كشور به ايران 1.328 ميليارد يورو اعلام شده است.
پس از آلمان ايتاليا با 1.407 ميليارد يورو دومين شريك تجاري ايران و فرانسه با 918 ميليون يورو سومين شريك تجاري ايران در اين مدت شناخته شده اند. صادرات ايتاليا و فرانسه به ايران طي اين مدت به ترتيب 732 و 622 ميليون يورو اعلام شده است. واردات اين دو كشور از ايران نيز 675 و 296 ميليون يورو برآورد شده است.
اسپانيا با 815 ميليون يورو و هلند با 751 ميليون يورو به ترتيب چهارمين و پنجمين شركاي تجاري ايران در اتحاديه اروپا شناخته شده‌اند.
همچنین بلژيك نيز با مبادلات 237 ميليون دلاري در جايگاه ششم قرار گرفته است.
بر اساس گزارشات موجود انگليس كه زماني در ميان كشورهاي اروپايي از بيشترين حجم مبادلات با ايران برخوردار بود در پنج ماه نخست 2009 سهم 219 ميليون يورويي در اين زمينه را به خود اختصاص داده است.
.
 نکته ای که به صورت صریح و واضح در تمام این آمارها به چشم می خورد  تلاش کشورهای اروپایی برای گسترش روابط خود با ایران بوده که این موضوع دقیقا وکاملا مغایر با ادعاهای آنها مبنی بر تعهد به تحریمهای آمریکاست. در واقع کشورهای اروپایی که همیشه به دنبال سود و منفعت خود بوده اند این بار هم مثل دفعات گذشته به صورت سوری با آمریکا اعلام همکاری کرده اند؛ چرا که آنها به خوبی می دانند در صوت تحریم و قطع ارتباط کاالاهای خود با ایران مشکلات بزرگی از جمله تعطیلی بخشهای بزرگی از کارخانجات و به وجود آمدن تبعات آن برایشان به وجود خواهد آمد و همین موضوع سبب شده که آنها از لحاظ عملی کوچکترین اعتنایی به تحریمها نداشته باشند بلکه ارتباطات و مبادلات خود را با ایران روز به روز گسترش دهند.
این مسئله دقیقا در مورد ژاپن وکره هم صادق است. بازار مصرف ایران برای این دو کشور آنقدر ارزشمند است که به هیچ وجه حاضر نمی شوند در عرصه عمل با آمریکا در حوزه تحریمها همکاری کنند.
تمام مسائل گفته شده تا به امروز در حالی است  که آمریکا از این آمارهای قابل توجه همکاری با ایران آگاهی دارد و به همین دلیل دائما تلاش می کند که اروپا وشرق آسیایی ها را تحت فشار بگذارد اما به دلایل مختلف دراین امر ناتوان است وبه همین علت بدون شک می توان گفت که آمریکا بازنده میدان تحریمها بوده است.
محسن فرهادی